De ziekte van Crohn (ZvC) is een chronische, inflammatoire darmziekte (IDZ) die overal langs het spijsverteringskanaal – van mond tot anus – kan optreden [1]. Bij de ZvC worden slijmvliesletsels veroorzaakt door ontstekingen die de volledige dikte van de darmwand doordringen.

 De meest voorkomende symptomen van de ziekte zijn diarree, krampen, buikpijn, gewichtsverlies en koorts [1].

Mensen van alle leeftijden kunnen last hebben van de ZvC, maar het wordt meestal gediagnosticeerd bij adolescenten en jongvolwassenen tussen 15 en 35 jaar. [2].

De ziekte van Crohn wordt gekenmerkt door periodes waarin de ziekte oplaait en periodes van afname, waarin de symptomen verminderen of verdwijnen [3]. Mogelijke complicaties van de ziekte van Crohn zijn fistels (zweren in de darmwand die een tunnel naar een ander deel van de darm, de huid of een ander orgaan graven), strictuur (kan leiden tot darmobstructie) of een abces [3].

Colitis ulcerosa (CU) is een chronische, inflammatoire darmziekte (IDZ) die zweren in de dikke darm en het rectum veroorzaakt [4]. Terwijl de ziekte van Crohn elk deel van het spijsverteringskanaal kan aantasten, tast CU slechts de binnenste laag van de darmwand aan. Dit leidt tot diarree, rectale bloeding, buikkrampen en gewichtsverlies [5].

CU-patiënten worden meestal rond hun 35e gediagnosticeerd, maar de ziekte kan op elke leeftijd voorkomen [5]. De patiënten kunnen een waaier aan symptomen ervaren, afhankelijk van de omvang van de ziekte en de ernst van de ontsteking [5].

De symptomen komen en gaan, met periodes van klinische stabiliteit die door episodische opflakkeringen van de ziekte wordt onderbroken [5]. Ernstige opflakkeringen van CU kunnen een hospitalisatie vereisen en tot levensgevaarlijke complicaties leiden [6].

Op lange termijn kan CU het risico op dikkedarmkanker verhogen. Bovendien kunnen sommige patiënten symptomen in andere delen van het lichaam ervaren, zoals gewrichtspijn, oogproblemen en leveraandoeningen [7].