Een ziekte met impact op de geestelijke gezondheid
Tijdens crisisperiodes kunnen patiënten erg teruggetrokken zijn: Tijdens een crisis sluit ik me af. Ik blijf thuis, want dan hoef ik me niet te verantwoorden. Maar als een crisis 8 weken duurt, wordt het wel erg ingewikkeld. Ik moest antidepressiva nemen omdat ik ten einde raad was. Ik ging huilend bij mijn dermatoloog langs. Hij zei op een vriendelijke, maar paternalistische manier: ‘Maar mevrouw, u moet ermee leren leven’. Ik kan dat niet meer horen.
Atopisch eczeem wordt in verband gebracht met een verhoogd risico op depressie en zelfs zelfmoord. Dat risico wordt vaak onderschat. [6]
Caroline zoekt nog altijd naar erkenning voor haar atopisch eczeem: Ik ben ermee opgegroeid en kreeg te horen dat ik het moest aanvaarden en ermee moest leren leven omdat nog nooit iemand
aan eczeem is gestorven. Maar het is een ernstige ziekte die veel leed veroorzaakt [...] Voor mij is het een psychisch invaliderende ziekte.